.

شب گرداگردم حصار كشيده است                               

   و من به تو نگاه مي كنم،                                   

از پنجره هاي دلم به ستاره هايت نگاه مي كنم                   

چرا كه هر ستاره آفتابي است                                   

من آفتاب را باور دارم                                       

من دريا را باور دارم                                          

و چشم هاي تو سرچشمة درياهاست                            

تاختن، تاختن، تاختن، از دل روز، از دل شب، از دل روز

تاختن، تاختن، تاختن،

و روان چه فرسوده، و اشتیاق چه عظیم.

دیگر تپه ای به دید نمی آید و به ندرت درختی پیداست.

چیزی را یارای سر برکردن نیست.

دخمه های نا آشنا، تشنه گردِ چشمه های باتلاقی چمپاتمه زده اند.

بارویی نیست و چشم انداز همواره یکسان.

چنان که

دو چشم هم زیادی است.

تنها، شب هنگام گمان می کنی راه را می شناسی.

آیا شب ها راهی را که با آن همه رنج، زیر آفتابِ بیگانه پیموده ایم

بازمی گردیم؟ شاید! خورشید سخت می تابد، چون خورشیدِ تموز دردیار ما در تابستان. اما، هم آن گاه بود که ما وداع می گفتیم. جامه ی زنان دیری سبز می درخشید. و اکنون دیرزمانی است که می تازیم. پس بی گمان پاییز است. دست کم در آنجا که زنان ِ اندوهگینِ ما را به خاطر می آورند.

باز پرسیدم که چرا این کوچه ها خلوت است .

باز پرسیدم  که چرا دلها از محبت خلوت است .

باز پرسیدم که چرا حرفهای یمان  از  معنی خلوت است .

باز پرسیدم که چرا نماز هایمان از معنویت خلوت است .

باز جواب دادم که چون که دلهایمان از خلوت با خدا خلوت است .

نوشته شده توسط:

تاریخ:23/2/90

«»

باز مى سرایمت، مى سرایمت، عزیز!
در نبود واژه هم، با وجود گریه نيز
پيش شمع یاد تو گرم شب نشينى اند
یك قلم، دو قطعه عكس، چند صفحه روى ميز
برگ برگ شوِ ریخت از آتاب عمر من
آه، خسته ام از این فصل فصل برگ ریز
بوم چشمم از نخست در خيال نقش توست
با نگاه من بيا طرح دوستى بریز!
در مسير اشك من، گام اگر زنى تو را
مى برد به شهر عشق، ردّ جاده هاى ليز
اى دو هفت ساله ماه! خدمت تو را سزاست
هفت قافله غلام، هفت آاروان آنيز
بارها به دست تو نامه ام ستارهوار
پخش شد در آسمان تكّه تكّه، ریز ریز
سهم این شكسته پر مصرعى ست مختصر:
با تو رنج ها گهر، بى تو گنج ها پشيز

سلام خدمت دوست گرامی که اومد نظر داد خودشو معرفی نکرد   که میدونم کی هستش

به ادرس وبلاگم سر بزنید  www.kian23.blogfa.com

هواى باران داشت، نگاهِ غمگينم
چه تلخ مى رفتى، چه تلخ، شيرینم!
شب جدایى با تمام محجوبى
تو را صدا مى زد، سكوت سنگينم
ستاره ها گفتند آه باز مى گردى
چه زودباور بود دل دهن بينم
سقوط سرخم را آه دیده اى، آیا
نمى آشى دستى به بال خونينم؟!
بيا و از تاراج مرا حفاظت آن
مرا آه چون باغى بدون پرچينم
آجاست؟ محتاجم به سكر چشمانت
آه شعر هم امشب نداد تسكينم
نمى رسد دستم به دست هایت، آه
چه قدر بالایى، چه قدر پایينم!